Tengricilik inancında herkesin, her yerin ya da her şeyin ölümsüz bir ruhu olduğuna inanılır. Ruhlar her yerde ve her şeyin içindedir.
Tengri inancında insanın yer, gök ve yeraltı ruhlarının keşişmesini temsil ettiğine inanilmasından dolayı insanın en az üç ruhu olduğu kabul edilir. Bu ruhlar bedeni saran enerji alanında bulunur. Bu ruhlarda birincisi olan ilk ruh, ölümden sonra doğada kalır. Diğer ikisi ise yeniden doğar. İlk ruh bu dünya ile bağlantılıdır, çünkü başka bir yerde yaşayamaz ve eğer bedenden ayrılırsa ölüm kaçınılmazdır. Yalnızca bir kere fiziksel bedene yerleşir. Ölümden sonra bir süre bedenin çevresinde bulunur ve yaklaşık olarak yedi-sekiz kuşak sonra bir doğa ruhuna dönüşür. Bu ruh, hiç bir geçmiş yaşam deneyimi taşımaz, dolayısı ile kişiyi diğer insanlardan ayıran özellikleri geliştirir. Karizma ve itibar güçlü bir ruhun belirtileridir, bundan dolayı dağ ve ağaçların ihtişamını belirtmek için de kullanılır.
Ölümden sonra doğa ruhuna dönüşen insanın birinci ruhu, zamanla kutsal sayılan ataların ruhları haline gelir bu ruhlara "Yer-Su" da denir ve bazen bir ağacın, kayanın, dağın, gölün, ırmağın ya da bütün bir ülkenin ruhu olurlar. Ataların ruhları genelde birer koruyucu ve yardımcı olarak torunları ve diğer arabalarıyla ilişkide kalırlar. Birkaç kuşak sonra bu ruhlar akrabalarının meskenlerinden uzaklaşabilirler, ama çağırıldıklarında yardıma hazır bulunurlar. Bu ruhlar kutsal birer güç ve yaşam enerjisidir. İnsanların doğadan aldıkları her şey bu ruhların izni ile olur. Bu yüzden Ata ruhlarına şükredilir. Eğer belli kurallara uyulmazsa doğadan gelen bereketin azalacağına inanılır. Taş ve ağaçların güçlü ruhlar barindirdiklarina inanılır ve onları saygı gösterilir. Bu ruhlar doğanın her yerinde bulunduğu için gereksiz yere doğal yapıları yok etmek ya da ağaçları kesmek tabu sayılır. Bu ruhların son derece güçlü olduklarına inanılır ve onları dua edilir.. .